Snoop’s Premium Nutrients Radical Roots 1 litre

Snoop’s Premium Nutrients Radical Roots 1 litre در هیدروپونیک، که در آن حجم ریشه در دسترس بسیار محدود است، تراکم ریشه به طور قابل توجهی بیشتر از اکثر سیستم های مبتنی بر خاک است.

با این حال، از آنجایی که آب، مواد مغذی و اکسیژن به طور مکرر مستقیماً به سطح ریشه می رسد، گیاهان هیدروپونیک نیازی به صرف انرژی زیادی برای ریشه های در حال رشد برای جست و جوی طولانی مدت ندارند.

در حالی که ممکن است از این واقعیت احساس امنیت کنیم که گیاهان ما منابع فراوانی از اکسیژن، رطوبت و یون‌های مغذی ضروری برای ریشه فراهم می‌کنند، عوامل فیزیولوژیکی ریشه دیگری در سیستم‌های بدون خاک وجود دارند که نیاز به بررسی دارند.

عملکرد ریشه به طیف وسیعی از عوامل مرتبط وابسته است. همانطور که در خاک، ریشه های هیدروپونیک می توانند تحت تأثیر دما، جمعیت میکروبی، رقابت، عوامل بیماری زا، شوری، سمیت ها و ترشحات ریشه قرار گیرند.

رشد ریشه Snoop’s Premium Nutrients Radical Roots 1 litre

رشد ریشه یک فرآیند مداوم است. با گذشت زمان، با تولید ریشه های جدید، تراکم ریشه افزایش می یابد. بازسازی ریشه های جدید برای رشد طبیعی گیاه ضروری است، زیرا اکثر مواد مغذی از طریق بافت های جوان ریشه جذب می شوند.

ریشه ها به گرانش و تماس با سطح جامد پاسخ می دهند. به عنوان مثال، در یک ظرف در حال رشد محدود، ریشه ها به سمت پایین می روند و در نواحی پایینی بستر در حال رشد یک تشک تشکیل می دهند.

در نهایت، با ادامه رشد ریشه ها، به نقطه ای می رسد که پیوند شدید ریشه اتفاق می افتد – حتی در گیاهانی که منابع غذایی منظمی از مواد مغذی دریافت می کنند – و رشد کلی گیاه محدود می شود. اندازه ظرف باید امکان رشد مداوم ریشه را فراهم کند.

اکسیژن رسانی ریشه

اکسیژن جزء حیاتی فیزیولوژی ریشه است. اکسیژن‌رسانی عالی ناحیه ریشه و محلول غذایی که هیدروپونیک ارائه می‌کند به بهبود سلامت ریشه کمک می‌کند، زیرا بدون اکسیژن کافی برای تکمیل فرآیند تنفس، ریشه‌ها خفه می‌شوند.

گیاهان استراتژی به نام اکسی تروپیسم را نشان خواهند داد، که در آن ریشه ها از رشد در مناطق محروم از اکسیژن مانند خاک های غرق شده در آب، بسترهای هیدروپونیک بیش از حد آبیاری شده و محلول های مغذی راکد اجتناب می کنند.

برخی از گیاهان به مقادیر زیادی اکسیژن در ناحیه ریشه نیاز دارند، به ویژه زمانی که در شرایط گرم و محافظت شده رشد می کنند که در تمام طول سال با باغ های سرپوشیده فراهم می شود.

یک ناحیه ریشه محدود از نظر میزان اکسیژنی که می تواند در خود نگه دارد محدود است، بنابراین به شدت به تامین اکسیژن متکی است. این کار را می توان با اکسیژن محلول در محلول غذایی یا با نفوذ اکسیژن به ناحیه ریشه در طول آبیاری انجام داد.

اگر ریشه‌ها به اکسیژن بیشتری نسبت به آنچه می‌توانند از طریق دوباره‌سازی دریافت کنند، نیاز داشته باشند، عملکرد آن‌ها و همچنین جذب آب و مواد مغذی کاهش می‌یابد.

در نهایت، کمبود اکسیژن می تواند باعث مرگ سلول های ریشه و افزایش خطر ابتلا به بیماری های ریشه مانند پیتیوم شود. هر چه حجم ناحیه ریشه محدودتر باشد، میزان اکسیژن رسانی باید بیشتر باشد.

در هیدروپونیک، این را می توان از راه های مختلفی به دست آورد. برخی از محیط های رشد دارای منافذ بزرگ تری نسبت به سایرین هستند و اجازه می دهند اکسیژن سریعتر در ناحیه ریشه پخش شود.

دوم، محلول‌های مغذی اکسیژن محلول را حمل می‌کنند، بنابراین افزایش محتوای اکسیژن محلول محلول از طریق هوادهی و اطمینان از اینکه ناحیه ریشه با آب بیش از حد اشباع نشده است، اطمینان حاصل می‌کند که اکسیژن بیشتری برای جذب ریشه در دسترس است.

رقابت ریشه

در بسیاری از سیستم های هیدروپونیک، گیاهان را می توان در ظروف یا صفحات جداگانه یک بستر رشد داد، با این حال برخی از گیاهان اغلب در کنار هم رشد می کنند تا به ریشه های هر دو گیاه اجازه دهند که در هم آمیخته شوند.

برخی از مطالعات نشان داده اند که گیاهان در مقایسه با گیاهانی که به تنهایی رشد می کنند، در هنگام اشتراک فضای با همسایه، توده ریشه بیشتری تولید می کنند. تصور می شود که این باعث می شود گیاهان توانایی رقابتی خود را برای مواد مغذی افزایش دهند.

با این حال، رشد بیش از حد ریشه ممکن است در این شرایط به بهای رشد زایشی اتفاق بیفتد، و چنین یافته هایی ممکن است مختص گونه باشد، زیرا به نظر می رسد که ریشه برخی از گونه های گیاهی می توانند ریشه های گیاهان مجاور را حس کنند و بر این اساس پاسخ دهند. مطالعات بیشتر ممکن است به ما کمک کند تعیین کنیم که گیاهانی که در کنار هم رشد می کنند چگونه می توانند بر رشد یکدیگر در سیستم های هیدروپونیک تأثیر بگذارند.

دمای ریشه

دمای ناحیه ریشه به شدت بر رشد ساقه تأثیر می گذارد. در واقع، دمای ناحیه ریشه بیشتر از دمای هوای اطراف گیاه در رشد و نمو نقش دارد، زیرا بافت ریشه پیام‌های غیرهیدرولیکی متعددی را به ساقه می‌فرستد که بر نحوه واکنش شاخه به محیط تأثیر می‌گذارد. بنابراین، با بسیاری از عملکردهای گیاهی که تحت کنترل آنچه در ریشه ها می گذرد،

دمای ناحیه ریشه به یک عامل بسیار مهم برای نظارت تبدیل می شود. تحقیقات نشان داده است که حتی کمتر از 30 دقیقه افزایش گرما در ناحیه ریشه می تواند تأثیر منفی بر بسیاری از محصولات داشته باشد که با داشتن میانگین دمای روزانه پایین نمی توان با آن مقابله کرد.

فقط چند دقیقه در روز با دمای بیش از 86 درجه فارنهایت در ناحیه ریشه رشد محصولات حساس به گرما مانند کاهو و جعفری را کند می کند.

سرد کردن ناحیه ریشه و محلول غذایی یکی از راه حل های این جنبه منحصر به فرد از فیزیولوژی گیاه است. خنک کردن محلول‌های مغذی به محصولات حساس به حرارت مانند کاهو اجازه می‌دهد تا دمای بالاتر از حد مطلوب را تحمل کنند. این روش سرد کردن ریشه به روش های مختلفی به گیاهان کمک می کند.

محلول‌های مغذی خنک اکسیژن محلول بیشتری را برای جذب ریشه نگه می‌دارند، به این معنی که گرسنگی اکسیژن کمتر اتفاق می‌افتد. سرد کردن ریشه‌ها بسیار کمتر از دمای هوای محیط، سرعت جذب بالاتری را با کاهش بازداری نوری و بسته شدن روزنه‌ها، که معمولاً زمانی رخ می‌دهد که گیاه تحت تنش گرمایی قرار می‌گیرد، فراهم می‌کند.

به نظر می رسد اثرات مثبت سرد کردن مواد مغذی عمدتاً نتیجه تغییرات در تولید هورمون های رشد گیاهی (اسید آبسیزیک و سیتوکینین ها) در بافت ریشه باشد که طیف وسیعی از پاسخ های گیاه را کنترل می کنند.

شوری و سمیت گیاهی

در حالی که شوری و سمیت گیاهی می‌توانند هم در تولید خاک و هم در تولید بدون خاک، مسائل جدی باشند، تولیدکنندگان آبی می‌توانند تا حد زیادی از این مسائل اجتناب کنند و به رشد محصول در مناطقی که شوری و سمیت خاک در غیر این صورت مانع از کشت می‌شود، اجازه می‌دهند. زمانی که شوری یا EC خیلی زیاد باشد، سلول های ریشه رطوبت خود را از دست می دهند و اغلب می میرند.

تفاوت های زیادی در تحمل به EC بالا و شوری در بین انواع گیاهان وجود دارد، حتی آنهایی که نیازهای رشد مشابهی دارند. به عنوان مثال، گوجه فرنگی می تواند شوری بالا را از طریق تغییرات در فیزیولوژی ریشه تحمل کند، که از آسیب نمک جلوگیری می کند، در حالی که محصولات حساس به شوری مانند کاهو و توت فرنگی زمانی که EC بالاتر از حد مطلوب باشد، به راحتی آسیب می بینند.

سمیت زمانی رخ می دهد که سلول های ریشه توسط ترکیباتی مانند سطوح بالای عناصر کمیاب خاص یا معمولاً در هیدروپونیک، نرم کننده هایی که از مواد نامناسب در تماس با محلول غذایی یا ریشه ها شسته می شوند، آسیب ببینند یا از بین بروند.

هنگامی که سلول های ریشه آسیب می بینند، پاتوژن های گیاهی مانند پیتیوم اغلب به محل آسیب حمله می کنند و پرورش دهندگان را به این فکر می اندازند که علت اولیه آسیب ریشه چه بوده است.

ترشحات ریشه و روابط میکروبی

سیستم های ریشه می توانند محیط اطراف خود را با ترشح طیف گسترده ای از ترکیبات آلی، که به ترشحات ریشه و موسیلاژ معروف هستند، تغییر دهند و یون هایی را آزاد کنند که بر pH تأثیر می گذارند. با حذف یون‌های مثبت (کاتیون‌های Ca2+، K+، Mg2+ و غیره) از محلول غذایی، یون‌های هیدروژن (H+) از سیستم ریشه آزاد می‌شوند و نسبت آنیون‌ها به کاتیون‌ها را در ناحیه ریشه یکسان می‌کنند و در نتیجه pH را کاهش می‌دهند. راه حل. هنگامی که گیاهان یک فاز رشد فعال را شروع می کنند، آنیون ها (NO3 و غیره) جذب می شوند و pH را از طریق آزاد شدن یون های هیدروکسیل (OH-) در محلول افزایش می دهند.

در گذشته، ترشحات ریشه در هیدروپونیک باعث نگرانی بود. در روزهای اولیه کشت بدون خاک، اعتقاد بر این بود که این ترکیبات آلی به سرعت در ناحیه محدود ریشه ایجاد می شوند و رشد گیاه را محدود می کنند. معلوم شد که در بیشتر شرایط اینطور نیست. در عوض، اکنون اعتقاد بر این است که مجموعه وسیعی از ترکیباتی که ریشه گیاه دفع می‌کند،

می‌تواند بین 5 تا 21 درصد کربن ثابت فتوسنتزی را تشکیل دهد، که هزینه قابل‌توجهی برای گیاه است. به همین دلیل، این گیاه باید از ترشح ترکیبات در ریزوسفر خود بهره مند شود و این چیزی است که محققان با جزئیات در حال بررسی آن هستند. ترشحات ریشه نه تنها از ترکیبات آلی مانند اسیدهای آمینه، اسیدهای آلی، قندها و طیف وسیعی از کربوهیدرات ها، فنولیک ها، لیگنین ها، اسیدهای چرب، استرول ها، آنزیم ها، موسیلاژ و پروتئین ها تشکیل شده است.

روابط با جمعیت میکروب های مفید در ریزوسفر در هیدروپونیک نیز مانند مزرعه رخ می دهد، با گونه های میکروبی متنوع و مفید که در طیف وسیعی از سیستم های مختلف بدون خاک یافت می شوند. برخی از ترشحات آزاد شده توسط ریشه توسط گیاهان برای جذب و انتخاب میکروارگانیسم های خاص در ریزوسفر استفاده می شود.

این میکروب‌ها می‌توانند از طریق مکانیسم‌های مختلف بر سلامت و رشد گیاه تأثیر بگذارند. برای مثال، ترشحات ریشه به‌عنوان سیگنال‌هایی عمل می‌کنند که باعث تشویق و آغاز رابطه یا همزیستی با ریزوبیاها و قارچ‌های میکوریزا و همچنین ریزوباکتری‌ها می‌شوند که هم برای میکروب‌ها و هم برای گیاهان مفید است.

در نهایت، زمانی که ریشه‌های گیاه حمله میکروب‌های بیماری‌زا را احساس می‌کنند، ترشحات خاصی به نام فیتوالکسین‌ها (پروتئین‌های دفاعی) و سایر ترکیبات ناشناخته را آزاد می‌کنند و درگیر فرآیند جنگ شیمیایی زیرزمینی می‌شوند.

به عنوان مثال، نشان داده شده است که ریشه‌های گیاه ریحان شیرین، اسید رزمارینیک، یک ترکیب ضد میکروبی، در پاسخ به حملات فیتوفتورا ​​سینامومی، یک کپک آب منتقله از خاک که منجر به پوسیدگی ریشه می‌شود، آزاد می‌کند. این تنها یکی از بسیاری از پاسخ های دفاعی است که هنوز به طور کامل درک نکرده ایم.