- 10 سؤال مهم درباره اسید هیومیک
- اسید هیومیک چیست؟
- تفاوت هیومیک اسید و هیومات چیست؟
- اسید هیومیک و اسید فولویک چه تفاوتی دارند؟
- آیا باید از هر دو اسید هیومیک و فولویک استفاده کنم؟
- اسیدهای هیومیک چگونه تشکیل می شوند؟
- چرا خاک من به اسید هیومیک نیاز دارد؟
- آیا همه اسیدهای هیومیک یکسان هستند؟
- آیا اسید هیومیک نوعی کود است؟
- آیا کمپوست نوعی اسید هیومیک است؟
- آیا روش مطمئنی برای تست کیفیت محصولات هیومیک اسید وجود دارد؟
اسید هیومیک چیست؟
به بیان ساده، اسیدهای هیومیک بقایای کاملاً تجزیه شده از زندگی آلی هستند. آنها مولکول‌هایی با زنجیره بلند هستند که وزن بالایی دارند و رنگ قهوه‌ای تیره دارند. آنها یک اسید واحد نیستند و یک طبقه بندی خاص تا به امروز از دانشمندان فرار کرده است. در عوض، “اسید هیومیک” یک اصطلاح گسترده است که به مخلوط پیچیده ای از بسیاری از اسیدهای مختلف که در محلول های قلیایی محلول هستند اشاره دارد. آنها به طور طبیعی به عنوان بخشی از چرخه زندگی طبیعت در خاک ها، اقیانوس ها و نهرها وجود دارند.
به دلیل روش‌های مدرن کشاورزی، اسیدهای هیومیک در خاک‌های کشاورزی و باغداری امروزی کمتر یافت می‌شوند، زیرا چرخه طبیعی زندگی، مرگ، پوسیدگی و تولد دوباره مختل شده است. بنابراین، جایگزینی این اسیدها برای بازگرداندن خاک سالم، گیاهان سالم و محصولات سالم ضروری است.
از مزایای اسیدهای هیومیک می توان به ساختار بهتر خاک، بهبود حفظ آب در خاک، افزایش نفوذپذیری دیواره سلولی، افزایش تولید محصول، کاهش بیماری و آلودگی و کاهش نیاز به کود و هزینه های مرتبط با آن اشاره کرد.
تفاوت بین اسید هیومیک و هیومات چیست؟
اصطلاحات “هیومیک اسید” و “هومات” اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند و بنابراین تمایز بین این دو می تواند گیج کننده باشد. به زبان ساده، هومات به ماده جامد سیاه رنگی اطلاق می شود که حاوی اسید هیومیک است. با استفاده از میوه به عنوان یک تشبیه گسترده، “هومات” پرتقال است و “هیومیک اسید” ویتامین C است.
برای نمایش بصری، اسیدهای هیومیک مانند تصویر مولکولی در سوال بالا هستند. Humate ماده جامد است که به شکل زیر است:
نمونه ای از هیومات خام از سازند منفی در نیومکزیکو، ایالات متحده آمریکا.
هومات ها از محیط های تالاب غنی و باستانی تشکیل می شوند. با گذشت زمان، این بسترهای عظیم از مواد پوسیده توسط سازندهای سنگین پوشانده شدند، جایی که تحت فشار شدید فشرده می شوند. هزاران یا میلیون ها سال بعد، این رسوبات به طور کامل به رسوبات هومات تجزیه شدند که غنی از اسیدهای هیومیک هستند و بنابراین برای خاک های سالم امروزی حیاتی هستند.
اسید هیومیک و اسید فولویک چگونه با هم تفاوت دارند؟
از نقطه نظر عملکردی، بزرگترین تفاوت بین اسیدهای هیومیک و فولویک الف) اندازه آنها و ب) عملکرد آنها است. و این دو به هم مرتبط هستند. اسیدهای هیومیک مولکول های بزرگ مبتنی بر کربن هستند که در محیط های خاک برای ایجاد ساختار بهبود یافته،
حفظ آب بهتر و “مسیرهایی” برای تبادل مواد مغذی بین خاک و ریشه گیاه فوق العاده هستند. همچنین نشان داده شده است که آنها نفوذپذیری دیواره سلولی را در هر دو ناحیه برگ و ریشه گیاهان بهبود می بخشند. از سوی دیگر، اسیدهای فولویک، مولکول‌های کوچک‌تری هستند که به عنوان «حامل» مواد مغذی از محیط اطراف، چه از طریق خاک یا از طریق محلول‌پاشی، بهترین عملکرد را دارند.
آیا باید از هر دو اسید هیومیک و فولویک استفاده کنم؟
10 سؤال مهم درباره اسید هیومیک نظرات در مورد این سوال متفاوت است، بسته به اینکه از چه کسی بپرسید (و چه چیزی می فروشد). اما کوتاه ترین پاسخ «به احتمال زیاد، بله» است. در حالی که اسیدهای هیومیک و فولویک عملکردهای کمی متفاوت دارند، وابستگی متقابل قابل توجهی بین این دو وجود دارد.
به عنوان مثال، ثابت شده است که اسیدهای هیومیک نفوذپذیری دیواره سلولی را افزایش می دهند، که توانایی اسیدهای فولویک را برای حمل مواد مغذی به گیاه افزایش می دهد.
به طور مشابه، اسیدهای هیومیک مواد مغذی محبوس شده در خاک را باز می کنند، که در دسترس بودن آن مواد مغذی را افزایش می دهد. با پیشرفت علم، محققان به طور فزاینده ای در مورد دیدگاه خود نسبت به این اسیدهای مفید رشد می کنند. و بنابراین ادعای اینکه یکی از این دو “گلوله جادویی” است، و اینکه نیازی نیست دیگری را در برنامه باروری خود بگنجانید، روز به روز غیرعاقلانه تر می شود.
نیازهای خاص ممکن است متفاوت باشد. اگر در حال اجرای یک سیستم کشت هیدروپونیک هستید که در آن هیچ خاکی وجود ندارد، ممکن است تصمیم بگیرید که بر اسیدهای فولویک تأکید کنید. اگر خاک شما بسیار تخریب شده است، یا فشردگی قابل توجهی را تجربه می کنید،
مطمئناً می خواهید بر اسیدهای هیومیک تأکید کنید. اما به طور کلی، بهترین گزینه این است که به آنچه در طبیعت کار می کند پایبند باشید و از محصولات هیومیک که شامل اسیدهای هیومیک و فولویک هستند استفاده کنید.
اسیدهای هیومیک چگونه تشکیل می شوند؟
اسیدهای هیومیک در طبیعت زمانی تشکیل می شوند که مواد آلی – از گیاهان و حیوانات مرده – به دلیل فعالیت حشرات، باکتری ها و قارچ ها شروع به تجزیه شدن کنند. این فرآیند به عنوان “Humification” نامیده می شود،
که به موجب آن مولکول های در حال تغییر بیشتر و پایدارتر می شوند و کمتر مستعد تجزیه بیشتر می شوند. ماده به دست آمده هوموس نامیده می شود و از سه قسمت هومین، اسیدهای هیومیک و اسیدهای فولویک تشکیل شده است. در خاک سالم، هوموس حدود 2 درصد از ترکیب کل آن را تشکیل می دهد. و در یک محیط طبیعی سالم، این فرآیند ادامه دارد و همیشه در حال توسعه است که محصول فرعی چرخه طبیعت است.
در یک محیط خاکی سالم، مواد آلی توسط اشکال مختلف زیستی جذب و دفع می‌شوند و در نتیجه ماده‌ای به نام هوموس که شامل اسید هیومیک است، تولید می‌شود.
در اینجا جدول زمانی سریع این فرآیند آمده است:
اول، گیاه یا حیوان می میرد
هنگامی که موجود زنده می میرد، مولکول های آن در خاک برای استفاده توسط سایر موجودات موجود است. کربن یکی از عناصر مورد نیاز است، زیرا منبع غذایی است که انرژی را تامین می کند.
موجودات زنده از ماده مرده تغذیه می کنند (در هفته ها و ماه ها رخ می دهد)
باکتری ها، قارچ ها، تک یاخته ها و سایر ساکنان خاک مواد تازه را در فرآیندهای هوازی یا بی هوازی بسته به محیط مصرف می کنند. کرم های خاکی و حشرات بیشتر مواد را تجزیه می کنند. ماده مرده “تازه” به عنوان “مواد آلی بخش فعال” شناخته می شود، زیرا منبع غذایی اولیه برای میکروارگانیسم ها است.
چگونه همه چیز در سطح مولکولی کار می کند (در هفته ها و ماه ها رخ می دهد)
10 سؤال مهم درباره اسید هیومیک فرآیند پوسیدگی با تجزیه کربوهیدرات ها آغاز می شود. سایر مولکول های کربن ساده نیز برای ارگانیسم هضم آسانی دارند، مانند قندها، نشاسته ها و اسیدهای آمینه. این انرژی به دست آمده اغلب به صورت دی اکسید کربن آزاد می شود. مواد دیگر مانند لیگنین، موم ها و رزین ها کندتر تجزیه می شوند. این روند ادامه دار اغلب به عنوان “هوم سازی” شناخته می شود، زیرا ماده ای که در حال تجزیه است به سمت هوموس شدن حرکت می کند.
آنچه در پایان باقی می ماند: هوموس (در طول سالیان متمادی رخ می دهد)
پس از مدت زمان طولانی، هنگامی که مواد پوسیده خورده، تغییر شکل داده و مدفوع شدند، آنچه باقی می ماند هوموس نامیده می شود. هوموس یک اصطلاح کلی است که به ترکیبات بسیار پیچیده و پایدار اشاره دارد که در برابر تجزیه بیشتر مقاوم هستند.
هنگامی که مواد پوسیده به این حالت هوموس می رسند، به دلیل مقاومت در برابر تجزیه بیشتر، به عنوان ماده آلی مقاوم نامیده می شود. با این حال، هوموس برای خاک کاملا حیاتی است و میکروب ها و گیاهان را در حالی که سایر مواد مغذی موجود در اکوسیستم را مصرف می کنند، تحریک می کند.
فرآیندی که در بالا توضیح داده شد توسط کشاورزی مدرن، که به عنوان یک سیستم طبیعی تنظیم نشده است، یا آنچه اکنون “کشاورزی پایدار” نامیده می شود، با مشکل مواجه شده است. و بنابراین اسیدهای هیومیک در سطح سالم در بسیاری از زمین های کشاورزی امروزی تشکیل نمی شوند.
بنابراین، اسید هیومیک باید جایگزین شود. و به همین دلیل است که لازم است به آن مناطق معدود روی زمین که اسیدهای هیومیک در ذخایر غنی جمع شده اند، روی آوریم. این ماده که به «هومات» معروف است، از محیط‌های تالاب باستانی که در زیر لایه‌های سنگین سنگ و رسوب مدفون شده بودند،
به وجود آمده است. طی هزاران یا میلیون ها سال، فرآیند تجزیه مشابهی که در بالا توضیح داده شد اتفاق افتاد. اما از آنجایی که این نواحی از فرسایش محافظت می شدند و توسط کلاهک های سنگین فشرده می شدند، حاوی اسید هیومیک با غلظت بسیار بالاتر از کمپوست امروزی هستند. و بنابراین آنچه باقی می ماند منبعی ارزشمند، غیرقابل تکرار، از اسیدهای هیومیک غنی است که می تواند در سطح کافی بالا توزیع شود تا به نفع خاک و گیاهان ضعیف شود.
چرا خاک من به اسید هیومیک نیاز دارد؟
یک محیط خاک سالم حاوی حدود 45 درصد مواد معدنی (شن، سیلت، رس)، 25 درصد هوا، 25 درصد آب و 5 درصد مواد آلی است. اگرچه تنها 5 درصد خاک معمولاً از مواد آلی تشکیل شده است، این ماده “عمر” خاک است که تا حد زیادی سلامت آن را دیکته می کند. از این 5 درصد، مواد آلی عموماً شامل 10 درصد باقیمانده آلی تازه، 30 تا 50 درصد مواد آلی بخش فعال، 3
0 تا 50 درصد مواد آلی تثبیت شده (هوموس) و حدود 5 درصد موجودات زنده است. برای اینکه خاک سالم و فعال بماند، باید هوموس کافی داشته باشد. هوموس ساختار خاک را دست نخورده نگه می دارد، ظرفیت نگهداری آب را حفظ می کند و محیط خاکی سالم را برای موجودات مفید حفظ می کند. در غیاب هوموس و اسیدهای هیومیک، خاک ممکن است به شکل زیر درآید:
خاک همچنین به دلیل محتوای کربن فراوان خود به اسید هیومیک نیاز دارد. خاک های سالم سطح کافی کربن آلی خاک (SOC) را حفظ می کنند. (این کربن آلی با کربن عنصری که برای ارگانیسم های خاک غیرقابل هضم است – که به نام کربن معدنی نیز شناخته می شود) متفاوت است.
خاک های با SOC پایین منبع غذایی لازم را برای میکروارگانیسم های خاک فراهم نمی کنند و محیط خاک آسیب می بیند. محصولات اسید هیومیک منبع غذایی کربنی مفیدی برای میکروارگانیسم های خاک است که برای یک خاک سالم و گیاهان مولد حیاتی هستند.
در محیط های خاکی کم، کودها به تنهایی مشکل را حل نمی کنند. این به این دلیل است که حتی اگر مواد مغذی را به خاک اضافه کنید، ممکن است آن را وارد گیاه نکنند. برای هر کاتیون/مواد مغذی خارج از ناحیه ریشه، و گاهی حتی برای کسانی که در نزدیکی هستند،
تحرک لازم برای بارور کردن گیاه را ندارند. به این «ظرفیت تبادل کاتیونی» کم گفته می شود. به همین دلیل است که بسیاری از کشاورزان زمانی که به نظر می رسد کودهایشان به خوبی کار نمی کند، ناامید می شوند.
بسیاری از مواد مغذی مفیدی که آنها اضافه می کنند یا به خاک می چسبند یا در حال شسته شدن هستند. برای یک پرورش دهنده، این معادل ریختن پول در زهکش است. با این حال، هنگامی که اسید هیومیک دوباره معرفی می شود، ساختار خاک بهبود می یابد،
تحرک مواد مغذی (“ظرفیت تبادل کاتیون”) افزایش می یابد و گیاهان به حالت طبیعی و سالم خود باز می گردند. این به نوبه خود باعث افزایش راندمان کود، بهبود عملکرد محصول و افزایش سود می شود.
آیا همه اسیدهای هیومیک یکسان هستند؟
نه، و در واقع، هیچ دو اسید هیومیک یکسان نیستند. آنها اسیدهای پیچیده و دائماً در حال تغییر هستند و اسیدهای هیومیک از منابع مختلف متفاوت عمل می کنند. در طول سال ها و دهه ها، هومات های تهیه شده از مناطق خاصی از جهان نشان داده اند که عملکرد بهتری نسبت به هومات های سایر مناطق دارند.
(هومیت‌ها از شمال غربی نیومکزیکو، جایی که Earthgreen مواد خود را تامین می‌کند، برای دهه‌ها ثابت کرده‌اند که منبع برتر جهان از اسیدهای هیومیک هستند.) همچنین ملاحظات مهم دیگری مانند سن منبع وجود دارد، اینکه آیا منبع آب شیرین است یا نه. یا آب شور (آب شیرین ترجیح داده می شود تا نمک بیشتری به خاک وارد نشود)،
آیا منبع در هر نقطه آلوده شده است، آیا مواد به اندازه کافی در معرض اکسیژن قرار گرفته اند و چه مقدار زمان، فشار و حرارت اعمال شده است. به تشکیل. مقدار زیادی از این اجزا می تواند منجر به تشکیل زغال سنگ آنتراسیت شود، ماده ای سخت و براق که برای انرژی استفاده می شود اما به عنوان اصلاح کننده خاک مفید نیست. بنابراین مطمئن شوید که تحقیقات خود را انجام دهید و بارها و بارها با محصولاتی که اثربخشی آنها ثابت شده است بروید.
آیا اسید هیومیک نوعی کود است؟ یا نوعی محرک زیستی؟
اسیدهای هیومیک معمولاً به عنوان کود در نظر گرفته نمی شوند. در حالی که کودها مواد مغذی خاصی را برای گیاهان فراهم می کنند، اسیدهای هیومیک (و فولویک) در دسترس بودن و جذب آن مواد مغذی را افزایش می دهند و محیط رشد کلی را بهبود می بخشند. بنابراین، اسیدهای هیومیک اغلب به عنوان اصلاح کننده خاک نامیده می شوند
و به طرز شگفت انگیزی در کنار کودها برای افزایش کارایی خود عمل می کنند. به همین دلیل است که محصولات اسید هیومیک اغلب با سایر مواد مغذی در برنامه باروری یک پرورش دهنده ترکیب می شوند تا نتایج را تا حد زیادی افزایش دهند. اما در مورد یک محرک زیستی چطور؟ بله،
اسیدهای هیومیک مطمئناً یک محرک زیستی در نظر گرفته می شوند. محرک‌های زیستی ماده‌ای هستند که فعالیت بیولوژیکی یک محیط را تحریک می‌کنند و در نتیجه جذب و کیفیت مواد مغذی را افزایش می‌دهند. اسیدهای هیومیک از قوی ترین و مفیدترین محرک های زیستی در طبیعت هستند.
آیا کمپوست نوعی اسید هیومیک است؟
نه، کمپوست نوعی اسید هیومیک نیست. کمپوست حاوی اسید هیومیک است ، اما به اندازه کافی برای بازگرداندن سطوح هوموس خاک تخلیه شده کافی نیست. کمپوست مواد آلی در حال تجزیه است که منبع غذایی برای ارگانیسم های خاک فراهم می کند که به نوبه خود موادی را دفع می کند که گیاهان می توانند از آنها به عنوان مواد مغذی استفاده کنند.
از طرف دیگر اسیدهای هیومیک مواد کاملاً تجزیه شده ای هستند که در برابر تجزیه بیشتر پایدار و مقاوم هستند. تکیه بر کمپوست برای بازگرداندن سطوح هوموس در خاک مستلزم میزان کاربرد بسیار زیاد و غیر عملی است. در مقایسه با کمپوست، هومات حاوی مقادیر بسیار غنی‌تری از اسیدهای هیومیک، سطوح کربن بالاتر و سطوح اسید هیومیک بالاتر است.
کمپوست از مواد آلی تازه و در حال پوسیدگی تشکیل شده است. از سوی دیگر، منابع هومات از بقایای گیاهی کل جنگل های باستانی تشکیل شده است. هومات از نظر هوموس، اسیدهای هیومیک و کربن به مراتب غنی تر است و سن هیومات اجازه می دهد تا مواد آن کاملاً به حالت پایدار تجزیه شوند.
استانداردهای آزمایش اسید هیومیک هنوز در حال توسعه است. ISO (سازمان بین‌المللی استاندارد) و HPTA (انجمن تجارت محصولات هومیک) گام‌های بزرگی در جهت استانداردسازی روش‌های تجزیه و تحلیل مواد هیومیک برداشته‌اند. با این حال، روش‌های آزمایشگاهی کنونی هنوز هم بسیار متفاوت است و هنوز تعریف دقیقی برای تشکیل «اسید هیومیک» وجود ندارد.
علاوه بر این، جداسازی درصد اسید هیومیک از یک ماده و نادیده گرفتن سایر ویژگی‌های آن، از جمله منبع، خلوص، محتوای کربن، روش‌های ساخت و غیره، دشوار است. به طور فزاینده ای از جستجوی یک معیار واحد که می تواند یک محصول را رتبه بندی کند دوری می کنند. با این حال، یک چیز مسلم است –
شما قطعاً می خواهید اطمینان حاصل کنید که اسید هیومیک در محصولات اسید هیومیک شما فراوان است! بسیاری از محصولاتی که ادعا می کنند محصولات “هیومیک” هستند، حاوی اسیدهای هیومیک بسیار کم یا بدون اسید هیومیک هستند، و البته اینها هیچ یک از مزایای اسیدهای هیومیک را ندارند، و چنین محصولاتی در گذشته شهرت هومیک ها را خدشه دار کرده اند.
10 سؤال مهم درباره اسید هیومیک
در حال حاضر، مطمئن ترین روش برای آزمایش اثربخشی یک محصول هیومیک، تحقیقات میدانی بر روی انواع محصولات و در شرایط مختلف است. چنین تحقیقاتی همچنان نشان می دهد که هومات ها از نیومکزیکو منبع اصلی هومات ها در جهان هستند. و برای بیش از بیست و پنج سال، Earthgreen دهها مطالعه تحقیقاتی مستقل را روی محصولات ما انجام داده است که اثربخشی و سازگاری آنها را ثابت می کند.